Yüreğim yalnızlık rüzgârlarında savrulurken bilinmez
nice diyarlar keşfetti. Baş köşede yine sen.. O kadar
şey görmüşken bir sen eksiktin. Fakat ümit denen o şey hiç
eksilmedi bende. Aksine ümidim daha da arttı. Bazen karanlıklar
içinde kayboldu kalbim. Bazen de beyaz bir rüyanın kör eden
ışığında. Ummanda yüzerken yön bilmeden bir kıyı aradı da
ta uzaklardan bir ışık! Evet, bir ışık.. Tahayyül edemediğim
hayâlin fener oldu. Bir pusula...
Biliyor musun kal ...